GIRGIR

Her evin en az bir kedisi olmalı! Kedilerle yaşamaya başlamadan önce bilmezdim her birinin ayrı karakterleri olduğunu.. Ve her birinden ne çok şeyin öğrenildiğini.. Kediydiler nihayetinde.. Bilmiyordum kiminin muz, kiminin karpuz, kiminin de marul sevdiğini.. Bilmiyordum nankörlükle etiketlendirildikleri şeyin kendileri gibi olmak olduğunu... Bana çok şey öğretiyorlar...

Gırgır.. 11 Mart 2013 yeniayında doğdu diğer 3 kardeşiyle beraber. Cin gibiydi en başından beri.. Annesinin tüm memelerinden aynı anda emecek zannederdim! Korkusuz, haylaz, meraklı, mutlu, dost, oyuncu... bir tek cırmık olayını yaşamadaık, ne kadar sıkıştırırsak sıkıştıralım tek yaptığı; artan dozda gırgır sesiydi... gırr, gıırrr, gıııırrrrrrr, GIIIIIIIRRRRRRR..... Hani kedileri sevince, mutlu olduklarında çıkardıkları o gırrrrgır sesini Gırgır dokunmadan sürekli olarak çıkarırdı! O her daim gırlayan bir kedi... Yanınızda olması yeter, ayaklarınıza sürnürken, hatta çorabınızın üstünden başparmağınızla oynayan Gırgır. Bir dakika bile oturmadan sürekli bir ordan bir oraya gırgır dolaşır durur... Azııcık kızınca da sadece yüzüne bakmanız yeterli, usulca yere yatıverir, gözlerinizin içine safça bakardı. Otururdu oturmasına amma daha arkanıza döndüğünüzde anda da yine başlardı kaldığı yerden haylazlığa...