KİM OLDUĞUNU BİLMEDEN KİM OLMAK İSTEYECEĞİNİ NERDEN BİLECEKSİN?
http://senneistiyorsunbetul.blogspot.com/2013/06/sen-zaten-ozgursun.html yazımda sorduğum "BEN KİMİM?" sorusunun cevabı BURDA!
Kim olduğun gerçeği ise düşünülemez. Çünkü, kim olduğun bütün düşüncelerin kaynağıdır. Kim olduğun gerçeği tanımlanamaz ya da adı konulamaz. Ruh, ışık, Tanrı, gerçek, benlik, bilinç, evrenin akli yada ilahi gibi kelimeler gerçeğe ulaşmış olmanın mutluluğunu çağrıştırma yeteneğine sahip olsa da senin gerçekte kim olduğunun enginliğinin tanımlanmasında çok yetersizdirler.
.jpg)
Başarıyı da ve başarısızlığı da tattın. Belirli bir aşamadan sonra, er yada geç kim olduğunun tanımı ne olursa olsun fark edersin ki bu tanım tatmin edici değildir. Bu soruya, yalnızca geleneksel cevaplarla değil de, tam olarak cevap verilmediği sürece, sen hala cevabı bilmeye susayacaksın. Başkaları tarafından iyi de olsa kötü de olsa nasıl tanımlanmış olursan ol ve kendini nasıl tanımlamış olursan ol, bu önemsizdir, çünkü hiçbir tanım kalıcı kesinlik getiremez. Bugüne kadar hiçbir cevabın bu soruyu tatmin etmediğini farkına vardığın an çok önemlidir. Bu an çoğu zaman manevi erginliğin anı olarak adlandırılır, manevi olgunluk anı. Bu noktada, gerçekten kim olduğunu bilinçli bir şekilde araştırabilirsin.
Gücü ve basitliğiyle Ben kimim sorusu? zihni, kişisel kimliğin köküne geri götürür, temel varsayım şu dur: Ben bir şahsiyetim. Otomatik olarak bu varsayımı gerçekmiş gibi kabullenmek yerine, daha derinlemesine araştırabilirsin. Bu "Ben bir şahsiyetim'' başlangıç düşüncesinin, her türlü stratejiye yol açtığını görmek zor değildir: daha iyi bir şahsiyet olmak, daha çok korunan bir şahsiyet, daha keyifli, daha rahat, daha kazançlı, başarılı bir şahsiyet. Ama bu en temel düşünce sorgulandığında, zihin, aradığı şeyden apayrı olduğu sanılan 'BEN'' Ie karşı karşıya gelir. Buna ÖZÜNÜ SORGULAMA denir.
Bu en temel soru olan: Ben kimim? sorusu en çok gözden kaçırılanıdır.
Biz günlerimizin çoğunu kendimize ya da başkalarına önemli birisi olduğumuzu, önemsiz biri, büyük biri, küçük biri, genç biri, yaşlı biri olduğumuzu söyleyerek harcarız ve bu en temel varsayım hiç bir zaman doğru dürüst sorgulanmaz, Sen kimsin, gerçekten? Kim olduğunu nerden biliyorsun? Doğru mu bu? Gerçekten mi? Dikkatini ana soruya yönelttiğinde: Ben kimim? belki de senin yüz ve vücuduna sahip bir varlık göreceksin. Ama kim o varlığın farkında? Sen o nesne misin? yada o nesnenin farkında olan bilinç misin? O nesne gelir ve gider. Ebeveyn, çocuk, sevgili, terk edilmiş olan, aydınlanmış olan, zaferlerle dolu olan, yenilmiş olan da olsa. Tüm bu tanımlamalar gelir ve giderler. Bütün bu kimliklerin, tanımların bilinci ise hep varolur. Farkındalık söz konusu olduğunda kendini yanlış olarak, bir nesne gibi tanımlamak aşırı zevke veya kedere ve bitmez ızdırap döngülerine yol açar. Bu yanlış kimliğe bir son vermeye ve aslında senin, bu geçici tanımlar değil de, bilincin kendisi olduğunu doğrudan ve tamamen keşfetmeye istekli olduğunda, düşüncelerde, fikirlerde kendini arayış biter. Kim? sorusu masumca, olduğu gibi ta kaynağına kadar takip edildiğinde, muazzam ve şaşırtıcı olarak fark edilen şu dur ki: Orada tek başına bir varlık yoktur. Sadece tarif edilemez, sınırsız , diğer şeylerden ayrılamaz bir parça olarak kendini fark etme vardır. Özgürsün. Bütünsün. Sınırları olmayansın. Senin için hiçbir zemin, hiçbir kısıtlama yoktur.
Kendinde, kendin hakkında herhangi bir fikir belirir ve geri dönerek kendinin içinde kaybolur. Sen farkındalıksın ve farkındalık ÖZ bilinçtir. Tüm kimlik tanımlamalarını yok et bu ana ulaştığında. Bırak gitsinler ve geriye ne kaldığını gör. Hiç bir zaman doğmamış ve ölmeyecek olanı gör. Kendini tanımlamanın getirdiği yükten kurtulmanın ferahlığını hisset. Aslında yükün gerçek olmadığının tadına var. Var olan sevinci yaşa. 'Ben Fikri' ortaya çıkmadan önce olan, hakiki yapında ki sonsuz huzurda rahatla.
.jpg)
