BU BUDUR!
Ayağımı Frenden Çekiyorum.
Şu an hayatıma, çevreme bakıyorum ve biliyorum ki bunların
hepsini BEN kendime çektim.
Hayatımdaki iyi veya kötü her şeyin, hayatıma girmesine ben
izin verdim. Aynı şekilde, hayatıma iyi veya kötü pek çok şeyin girmesini de
ben reddettim ve gelmelerine izin vermedim.
Hayatımdaki iyilik ve güzellikleri teşekkür hissi ile kabul
ediyorum. Kötülük ve çirkinlikleri ise hayatıma çekmeye gücüm olduğu gibi, hayatımdan
çıkartmaya da gücüm olduğunu biliyorum.
Hayatımın kontrolü nefsimde değil bende. Evet, şimdiye kadar
ona vermiştim kontrolü, o da bana çeşitli kötülük ve çirkinlikleri çekmişti.
Ama artık, direksiyonu ben elime almaya karar verdim. Artık
arabanın nereye gideceğine ben karar vereceğim ve direksiyonu elimden bırakmayı
reddediyorum.
Çünkü bu BENİM hayatım, yaşayan da benim. Biliyorum ki,
OLMAK, sahip olmak ve yapmaktan önce geliyor. Bende burada ve şu an, hayatının
direksiyonu elinde ve istediği yönde giden bir kişi OLMAYA karar veriyorum.
Hayatımda iyi ve güzel şeyler görmek istiyorum.
Hayatıma iyi ve güzel şeylerin girmesini istiyor ve izin veriyorum.
Ben iyilik ve güzellikler yaşayan bir insan OLMAYA layığım.
Ben iyi ve güzel şeylere SAHİP OLMAYA layığım.
Ben iyi ve güzel şeyler YAPMAYA layığım.
Bugün ayağımı frenden çekiyorum. Ve bunları güzel bir kabul edişle, teşekkürle kabul ediyorum.
Benim hayatım işte bu.
Çünkü seçim benim elimde, ve ben de bunları seçiyorum.
Bu budur.
Not: Bu yazıyı 2 sene öncesinde bir defterime yazmışım. Alıntı mı yoksa ben mi yazdım hatırlamıyorum. Alıntı ise kim olduğunu bilmesem de duygularıma ve bana tercüman olduğu için yazıyı yazana teşekkür ederim.
0 yorum:
Yorum Gönder