PARAMPARÇA KALBİM VAR BENİM....

Bir gün genç bir adam, kasabanın ortasında tüm vadideki en güzel kalbin kendisine ait olduğunu iddia etmeye başladı. Büyük bir kalabalık toplandı ve hepsi adamın kalbine hayran oldular. Çünkü adamın kalbi mükemmeldi. Üzerinde hiç bir iz  veya kusur yoktu.

Evet, hepsi kanaat getirdiler ki, genç adamın kalbi gördükleri en güzel kalpti. Genç adam cok gururlu bir sekilde kalbiyle ilgili daha da bir abartarak konusmaya devam etti.

Birden yaşlı bir adam kalabalığın önünde belirdi ve şöyle dedi:

'Senin kalbin benim ki kadar bile güzel değil?'

 

Kalabalık ve genç adam yaşlı adamın kalbine baktılar. Güçlü bir sekilde atıyordu ama yara bere izleriyle doluydu. Bazı yerlerinde eksik parçalar vardı ve yerlerine tam da uymayan başka parçalar konmuştu üzerine. Bazı yerlerde tüm parçanın eksik olduğu derin oyuklar vardı.

İnsanlar şaşırmıştı. Bu yaşlı adam kalbinin daha güzel olduğunu nasıl söyleyebilir diye düşündüler. Genç adam yaşlı adamın kalbine baktı ve durumunu görüp güldü.

'Herhalde dalga geciyorsun!' dedi.

'Kalbini benimkiyle bir kıyasla, benim ki mükemmel ve senin ki yara bere izleriyle dolu ve  kopmuş parçalarla mahvolmuş durumda.'

'Evet' dedi yaşlı adam. 'Senin ki mükemmel görünüyor ama kendimin kini asla senin kiyle değiştirmezdim. Her iz sevgimi verdiğim bir kişiyi temsil ediyor. Kalbimden bir parça kopardım ve onlara verdim ve çoğunlukla onlar da bana kalplerinden bir parça verdiler ve bu parça bende eksilen parçanın yerine girdi. Parçalar birbiriyle aynı olmadıklarından bazı kenarlar tam oturmadı ki, bundan çok memnunum çünkü bana paylastığımız sevgiyi hatırlatıyorlar. Bazan kalbimden parçalar verdim ve verdiğim kişi kendi kalbinden bir parça geriye vermedi. Bunlar da bana bu kişiler icin duyduğum sevgiyi hatırlatıyorlar ve umuyorum ki bir gün, kalbimde bekleyen boşluğu kendi kalplerinden bir parça ile dolduracaklar.'

'Dolayısiyle gerçek güzellik nedir, görebiliyor musun?'

Genç adam yanaklarından süzülen yaşlarla ayağa kalktı. Yaşlı adama doğru gitti, kendi genç ve güzel kalbine uzandı, bir parca kopardı. Bu parçayı titreyen elleriyle yaşlı adama sundu. Yaşlı adam parçayı kabul etti, onu aldı ve kalbine yerleştirdi. Daha sonra kendi izler taşıyan yaralı kalbinden bir parça kopardı ve genç adamın kalbine yerleştirdi. Parça kalbe uydu ama mükemmel değil. Genç adam kendi kalbine baktı, artık mükemmel değildi ama her zamankinden daha güzeldi, çünkü yaşlı adamın kalbinden sevgi onun kalbine akmıştı.

Yazarı bilinmiyor....